Was will das Weib?, vraagt Freud zich aan het einde van zijn leven af. Homerus antwoordt dat de vrouw bescherming wil en pas binnen een veilige omgeving haar liefde kan en wil geven. Dit althans volgens de interpretatie van de Odyssee van de Italiaanse schrijver Alberto Moravia in een recent opnieuw uitgegeven boek De minachting. Na vele omzwervingen richt Odysseus zijn schreden huiswaarts, waarbij zich de vraag voordoet waarom de klassieke held er tien jaar over heeft gedaan om naar huis terug te keren en zich te herenigen met zijn vrouw Penelope, die al die tijd trouw op hem heeft gewacht. De romantische reden is dat Odysseus als held talloze obstakels moet overwinnen die zijn weg terug naar huis bemoeilijken. Odysseus biedt het hoofd aan gevaren, behaalt steeds de overwinning en houdt daarbij de liefde van zijn vrouw als ultieme beloning in het zicht. Hoe anders is de meer psychoanalytisch getinte verklaring die Alberto Moravia in De minachting de regisseur Rheingold in de mond legt in zijn discussie met hoofdpersoon en scenarioschrijver Ricardo. Odysseus doet er volgens Rheingold zo lang over om naar huis terug te keren, omdat hij daar eigenlijk niet naar terugverlangt, gezien zijn slechte relatie met Penelope. Geheel tegen de wens van zijn vrouw in om de vrijers aan het hof die haar belagen te verjagen, heeft Odysseus juist voorgesteld om de vrijers niet voor het hoofd te stoten maar hun geschenken te aanvaarden. Dit gedrag van haar man roept bij Penelope slechts minachting op, die Odysseus later niet meer bij machte is om ongedaan te maken. Odysseus trekt volgens deze lezing van het verhaal ten strijde omdat hij zich thuis niet prettig voelt, en hij voelt zich thuis niet prettig, omdat de relatie met zijn vrouw niet goed is. Deze relatie kan alleen maar goed worden gemaakt als Odysseus bij terugkeer de vrijers doodt die zijn vrouw al die tijd hebben belaagd. Als hij dat inderdaad doet, houdt zijn vrouw op hem te minachten en schenkt ze hem opnieuw haar liefde.