Anaїs Nin heeft haar seksuele leven beschreven in een groot aantal dagboeken, waarin haar relatie met Henry Miller als ook met June, de echtgenote van Miller, een belangrijke rol speelt. Het leidde tot de klassieker Henry and June waarin de mannelijke seksuele lust nauwkeurig vanuit vrouwelijk perspectief wordt beschreven.

We lezen bijvoorbeeld over de ontvankelijkheid van de man voor de vrouwelijke seksualiteit en het effect hiervan op zijn vrouwelijke tegenspeler.

Na een fles Anjou gisteravond praatte Henry over zijn moeite met de overgang van aardig tegen vrouwen zijn en ze het hof maken. Of hij had een keurig gesprek met hen of hij stortte zich op hen en raakte door het dolle heen. Hij had zijn eerste seksuele ervaring op zijn zestiende in een bordeel en liep een ziekte op. Toen kwam de oudere vrouw die hij niet durfde te neuken. Hij was verrast toen het gebeurde en beloofde zichzelf het niet weer te doen. Maar het gebeurde wel, en hij bleef bang dat het niet goed was. Hij schreef het aantal keren op, met data, als het vastleggen van even zo vele overwinningen. Enorme fysieke overdaad, spelletjes, acrobatische toeren, grof geweld.

In dit citaat zien we dat seksuele ervaringen voor Henry Miller (althans in de ogen van Anaïs Nin) niet makkelijk te integreren zijn met andere ervaringen. Seks lijkt hem steeds te overkomen. Hij is ervoor ontvankelijk, vaak tegen wil en dank en waardeert ook aanvankelijk in zijn ogen onaantrekkelijke vrouwen indien deze hem seksueel uitdagen.

Hij vertelde me over zijn gesprek met een hoer laatst op een avond. Hij zat in een café Keyserling te lezen. De vrouw benaderde hem, en omdat ze onaantrekkelijk was weerde hij haar aanvankelijk af. Maar hij liet haar wel bij hem zitten en met hem praten. ‘Ik moet erg mijn best doen om mannen aan te trekken, maar als ze me leren kennen beseffen ze dat ik beter ben dan de meeste hoeren, omdat ik het fijn vind met een man. Wat ik nu wil is mijn hand in je broek steken en hem eruit halen en afzuigen.’
Henry was onder de indruk van de directheid van haar woorden, het beeld dat ze bij hem achterliet, maar hij ontvluchtte haar. Hij begreep niet waarom hij zo ontvankelijk was geweest terwijl hij een moment tevoren nog in een andere wereld verkeerde en hij de vrouw niet eens leuk vond.

De les die Anaïs Nin hieruit trekt is de noodzaak om zelf een actieve en zelfs seksueel agressieve vrouw te worden

Hij heeft een voorkeur voor agressieve vrouwen. Was dat een zwakte? vroeg hij. Ik wist het niet, maar ik moest leren om agressief te zijn, om hem te behagen.
Nadat hij zo had gepraat, verhit, uitbundig, voor me heen dansend, en voordeed hoe hij tekeerging en in de kont van een vrouw beet, werd hij plotseling kalm, bedachtzaam, en kwam er een grote verandering over zijn gezicht. ‘Hier ben ik overheen gegroeid,’ zei hij. En ik, die zijn vertoning met een applaus beloonde, kwam in de verleiding om te zeggen: ‘Ik ben er nog niet overheen gegroeid. Ik moet nog als een dolle tekeergaan.’ .

Hoe dol Anaïs daarna seksueel ook tekeer gaat,ze komt tot het besef dat liefde en seks twee afzonderlijke registers zijn.

‘Oh, Anaïs,’zegt hij, ‘ik weet niet hoe je het geleerd hebt, maar jij kan neuken, jij kan neuken. Ik heb het nog nooit eerder gezegd, niet zo duidelijk, maar luister nu, ik houd waanzinnig veel van je. Je hebt me, je hebt me nu. Ik ben gek op je.’
En dan zaait iets wat ik zeg plots twijfel bij hem. ‘Het is toch niet alleen het neuken? Je hóudt toch van me?’
De eerste leugen. Monden die elkaar raken, adem die zich mengt; ik met zijn natte, hete penis in me, zeg dat ik van hem houdt.
Maar terwijl ik het zeg weet ik dat het niet waar is. Zijn lichaam kan het mijne opwinden, het mijne beantwoorden. Als ik aan hem denk wil ik mijn benen spreiden. Nu slaapt hij in mijn armen, diep in slaap. Ik hoor een accordeon. Het is zondagnacht, in Clichy. Ik denk aan Bubu de Montparnasse, aan hotelkamers, aan de manier waarop Henry mijn been omhoog duwt, dat hij mijn billen mooi vindt. Ik ben niet mijzelf op dit ogenblik, de vagebond. Het accordeon doet mijn hart zwellen, het witte bloed van Henry heeft mij gevuld. Hij ligt te slapen in mijn armen en ik houd niet van hem.

Uit: Pierre Courage, De pornografische verleiding, Aspekt, 2008, p. 29-30